AYRILIK
Geç karşıma meşhur ressam...
Çiz bu gece resmimi. Karakalem olsun üzüntülerim, Sevinçlerim rengarenk. Peki ya şimdi ressam ! Bulabildin mi şövalenden, Ayrılığın rengini. Çıkar at tuvalinden, Şu engerek zehrini. İlk defa mı titredi elin , Oysa ne güzeldi resimlerin. Bak bana şimdi. Gölgeler koy bu resmime, Geçmişimi koy yakın takip, Dur . Derinliği olsun gözlerimde, Yaşadığım ayrılığın. Sillesi olsun suratımda Donuk dursun dudaklarım. Bitmez... Bitmez daha benim resmim Tamam değil içim yanar Özlem duydu şimdi yürek Kullandığın o renk karar. Kulaklarımı da çiz duymayan Burnumuda çiz sızlayan Eğer sen meşhursan ressam Çiz mutluluğun resmine nispet Şu dayanılmaz ayrılığı... Ayrılık bir resim Renkleri kurumayan. Oluk oluk zehir, Panzehiri vuslat olan. Ayrılık demir yığın Betonu sonsuz sabır. Acısı harfiyattır, Yaşaması hep kahır... Söyle şimdi bana ressam, Seninde mi dilin yandı; Resmini bile çizemediğin Şu zalim ayrılıktan... yusufay |