Adım...Adım
Adımlarım;
Ayakların götürdüğü yerde. Gölgesi yok, Zaman sarkacının. Dönüp dolaşıp aynı yere vuruyor Kuyruğu boyalı akşamların. Ne deryaya sığınır, Ne dergaha sığar Bin yıllık başım... Ağırım. Boz bulanık; Dudak izleri kalmış kıyısında Kızıl bir hava Dehşetiyle titriyor Dost başı parmak uçlarımda. Çekilmiş; Ege’nin suları Kayalarında kırılıyor gaga Uzan, Uzan sen de toprak yollara Yüküm dünya... Yansın; Yansın ışıklar! Karanlığı göremiyorum yoksa. Son yudumu da içtim Sanki bardağın umurunda. Nurhayat Nalçacı 19 Mayıs 2009 Ekbir Cafe/AYVALIK |
sevğiler yüreginde gül olup açsın ...... mutlu kal