düşün ki pencerende beş saksı
beş ayrı çiçek
dizilmiş pervaza pür renk pür ahenk
gel ayır şimdi
hangisi için geçebilir bir ilkbahar diğerlerinden

ve düşün ki sevdiğim
bir gönülde kaç duyu var

sesini ister ki gönlüm duysun ferahlasın
yüzünü görmek ister ki dinsin hasreti
teninin kokusu misk-i amber gibi sinsin tenine
dokunmak ister ellerine
dudaklarının tuzunu tatmak ister bir deniz gibi
sayılı kaç gün kaldı ki ömrümüzden

lâkin
ister de
sadece ister de demez
diyemez

olsaydı der
keşke der
ve çekilir izbesine

kabul olmayacak dualardır bunlar
bilir de
bir ümit yine bekler
her gün
yeni bir mısra karalar hasrete

nasıl ki farkı yok hiç bir ölünün
toprağın altında yatan diğer ölülerden

üstelik
bilir ki ümitsiz olmak
şirke batmaktır
şirke batmak ruha ziyandır
ve o ziyan ki
beterdir Cehennemlerden

bak şimdi
mayıs ortasında
erkenci bir yaz buğusuna sarıldı ikindiler
hani dedim ya geçenlerde "kötü geldi bu yıl haziran"
ah...
bir de iptal etse ne var o beş duyumun titreşmesini
sen de kurtulsan
ben de kurtulsam

çekecek çizgi beğensem sevdâya çizgilerden

ehl-i dil gönülde
ehl-i vefâdır hüner

yoksa paraladığın cümle lûgatlar
Yunus’tan Emrah’tan söyleştiğin o koşmalar o rübâiler
gün olur devran döner de
hâline güler...

CEYDA GÖRK
19 Mayıs 2009___16.12