GÖNÜL
Bak aldın elimden mutlu yuvamı
Saadeti bahtı bilmedin GÖNÜL Yıllarca yanımda mutlu yuvamı Kurupta birlikte kalmadın GÖNÜL Nice kışlar gördün bahara erdin Güzelliği benim önüme serdin Bir fidanla bana meyveler verdin Dünya nimetine dalmadın GÖNÜL Ah edip vah ile durdun yanımda Yıllarca dolaştın benim kanımda Unuttum ismini kaldın anımda Yaşları gözümden silmedin GÖNÜL Ağaçlarda çiçek olup açmıştın Gülleri önüme serip saçmıştın Yaşım döndü diye benden kaçmıştın Hazana dönsende solmadın GÖNÜL Ellerin sözüne kanıp gitmişti Elinin tersiyle beni itmişti Bencede aşkımız zaten bitmişti Hayatımdan çıktın gülmedin GÖNÜL Kırık dökük olan sevda hanında Bir gecelik kalsam senin yanında Misafirperverlik varsa şanında Muhabbete kanıp salmadın GÖNÜL Hasan KARABAY 4.5.2009 |