BİR YAŞAMIN ARDINDAN
BİR YAŞAMIN ARDINDAN
Sessiz durgun yatıyor Kırılmış, dağılmış yüreğiyle halının üzerinde öylece Çıplak ayakları donuk Bilekleri kan içinde Gözünde yaş ah revan içinde… Doğumu öyle değildi oysa Ne gülücükler saçmıştı sessizce dünyaya Tam boğazında bir kan oturdu zehir mi zehir Tükürülse tükürülmez yutkunsa yutkunulmaz Kanı damla zehir… Tercihler kendisinin değildi Bilirdi ki oysa hepsinin vesilesi olduğunu Soğuk jileti eline aldığında göz bebekleri büyümüştü Sövdü dünyaya ana avrat isyan dolusu ağızlarla Teni revan içinde kalmıştı sessizce… Bir yudum suya hasret Gidiyorum canına yandığımın dünyasından Dedi ve sustu… Kimseler duymadı… GÖRKEM ÖZCAN [email protected] |