tüm bildikleri müfredattan çıkarılmış bir ögrenci gibiyim
bir sabah sürpriz bir sınav haberiyle uyanmış gibi
ne yeterince çalışmış yeni konulara
nede bir doktor raporu var elinde

bir umursamazlık virüsüdür dolaşır kanımda
ne kaale alabiliyorum söylediklerini
ne de sensiz bir günü yakıştırabiliyorum yaşamak adına
bir süredir içimdeki boşluğun karşılığı olarak
yokluğunu kullanıyorum
dudaklarımdaki tadın geçmesin diye
konuşmuyorum.
tenimdeki izlerinin ilahi bir gücü olmalı
her gece ışıklarımı kapayınca
dokunduğun heryer ışıl ışıl
giderken almayı unuttuğun eşyalardan biri olmak canımı yakıyor...
geri gelirsin diye umutla beklediğim
her umudun bir aldatmaca olduğunu farkettiğim
bu sıradan günlere paylaştırılması ölümün
taze mezarların başında bekleyen
elinde su testisiyle çocuk gibi
bir yabancının ölümünün
telli araba alabilme şansımı arttırıyor olması
hangi ilahi adaletin tecellisi?
hangi adalet bunu ilahi kılabilir
hangi ilahi güç
adaletli bir kaybı kutsal sayabilir
tabi tutulduğu sınavlara girerken
bildiği herşey müfredattan çıkarılmış öğrenci gibiyim
bilmediklerinden sorumlu
yaşı tutmadığı icin değil
adalette, farkında olduğu için yanlışlığın
insafına sığınıp yüce hakimin
elindeki kalemi kırmasın diye
durmadan yazıp çizmelerim...