Malatya garındaBir ömür giden treni beklemek Koşmak, birkaç yolculuğa ayrılan raylarda. Her istasyon gelmeyecek yolcuya durak Raylar yağıyor uykularıma. Bırakılan yolcunun el izleri üşür kışları Ayrılıklarda yanar, genişler raylar, ayrılır mevsimlere. Bir ray ayrımıyla gittin ya ölüme O günden beri bu durak, dönmeyecek yolcuyu beklemekte. Buğulu bir çiğ tanesi gibi toprağa yapışan demir yığını Babamı alıp öyle bir gittin ki, her tren ölümdür artık bana. Ölümümdür ateşin kara tren, ben yandıkça sen yolcu Malatya garında kalmış çocukluğum ,bıraktığın gibi. Ne Etimesğut istasyonu büyüttü beni, ne Sincan. Haydarpaşa’ya uzandım bir okul vakti Malatya garında kalmışım çocukluğumla, gidemedim Kokusu sinmiştir belki ondan, iki ray arasında yatan asıl ölü benim |
SAYGILARIMLA