Hayat penceresinin arkasında ölümden soğuk duvar
Ölüm saçları okşar doğarken
İnsan özünden gelir özüne döner
Ateşin pişirmesinde bulur ruh kendini

Bu yol karanlık bu yol ateşten taş
Yaşamın yükselişinde kaybeder insanlık
Her sokak başında boğulmuş kişilikler
Arka sokağın sıcağında arar kendini


Fırtınalarda pencere çarpar gönül’e
Cam kırıkları dökülür sonbaharda yüreğe
Yürek kanar öz yansır göze
Gözün yüreğe yansımasında bulur insan kendini


Yaşamın yelpazesi açılır geçmişe dönüşte
Bulutun gözyaşları dökülür her nefeste
Nefes sis nefes yalnızlık tanesi
Tanenin çıkmazında bulur insan kendini


Anamdır toprağın tahıl tanesi
Ruhunu tahıla satar kimi
Emek sürgünlerin teri
terin özünde bulur kimi kendini

Ölüm boğuyor son nefesimde
Kendimi arıyorum mezarın üstünde
Mezar boş kefen boş
Kefenin sırında arar kimi kendini


Gerçeğin suyunda akar
Akan suyun buharında bulur
Dünya ses görüntü hayal
Hayalin ruha yansımasında bulur kimi