GÜNBATIMIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın her şiir bir emektir
bu şiirimi çok önceden kaleme almaya başlamıştım ama ne yapsam istediklerimi anlatamıyordum... galiba sonunda anltabilme noktasına biraz yaklaştım umarım beğenirsiniz umarım güneşimin batışını size izletebilmişimdir nağmelerimde
Yine gökyüzü kararıyor ,yine akşam olmakta
Güneş sanki içimde batıyor Ve sanki bir daha doğmayacak gibi Yavaş yavaş karanlık çöküyor şehre Kaldırımlar ,sessiz ve derinden bir uykuya dalıyor Şehir bir telaşta herkes bir yerlere yetişmeye çalışıyor Penceremin ötesinde aydınlık umutlar Ama içimden gelmiyor yarını yaşamak Ben dünde yaşamayı seviyorum sanki… İçimde öldüremediğim ah o yar, Gitmemiş içerde ki odada beni bekliyor gibi Ben her gözümü açtığımda yarin gidişini görürüm Ve her aynaya baktığımda gözlerimin içinde sevda ateşi olur üşürüm Karanlık sokaklarda yar bırakma ellerimi Karanlıktan korkmak değil derdim Ben yar seni düşünür üzülürüm Şimdi sen korkarsın bensiz Bu sokak ,bu insanlar, acıtır o pamuk yüreğini Yar, ellerimi bırakma… Sessiz gidişin öldürür beni Ben sensizlikte nefes alamam,yaşayamam Sende yaşayamazsın bilirim Seni düşünür kalbimi ürkütürüm.. Gökyüzü tamamen karadı şu an Ve karanlık; bir hırka gibi şehrin üstüne serpilmiş İnsanlar evinde,mutluluğu,sevinci,güler yüzü yaşıyorlar Sessizlik sarmış sokağın başını Rüzgar fısıldıyor yarin o endamlı adını İnsanlar mutlu,şehir mutlu…. Ben ise bir film karesi gibi izliyorum tüm yaşananları Hüzün dolu odamda yari ilk gördüğüm pencerenin başında.. |