Kor ateşlerden zincirlerine aşkın
Bir sabah güneşle uyanmak isterdim...
Kaldırımlarda izleri olmayan sevdamın Varlığını Rüzgar mı silmişti? Yoksa sevdiğim güz bahar mı? Yok yok uzaklık dediğimiz; Gözden uzak olan gönülden de uzaklaşmalar... Düşündüm Yakınsamaları düşmeyen gölgelerini Ah vurulmuşum; Kor ateşlerden zincirlerine aşkın Bir buluda yüklemişim Gözyaşlarımı yağmur misali ıssız tenine Ve yağarken kuytu köşelerine yüreğin Ve dalmışken hülyalı sesin ahengine Bir kabusla uyanmışım yokluğuna Ve aşkın kaçıncı boyutuydu Severken ayrılmak? Ardında yorgun düşmenin, Acı sızılarından duyumsamak AŞKIN. Göz erimin izdüşümlerinde kocaman bir vaha Andıkça bir bir çıkar yalanları, engrek yolları Çıkılmaz olur... Basamakları kırılgan, umutsuzluktur yani Şimdi kaldırımları yok saydım Hayallerimi toz duman uçurumlara Kırılarak ayrılmak Ölümün öbür adı Adsızlığınla yok olmak Ah... Vurgun yemiş gibiyim Kor ateşlerden zincirlerine aşkın. |
Andıkça bir bir çıkar yalanları, engrek yolları
Çıkılmaz olur...
Basamakları kırılgan, umutsuzluktur yani
Şimdi kaldırımları yok saydım
Hayallerimi toz duman uçurumlara
Kırılarak ayrılmak
Ölümün öbür adı
Adsızlığınla yok olmak
Ah... Vurgun yemiş gibiyim
Kor ateşlerden zincirlerine aşkın.
..............................
Şiir çok güzel olmuş
Kutlarım Kardeşim