-UYANMAK İSTİYORUM-korkaklık kitabına adımı yazdırmaya doğru yol alıyorum içimde bin bir nefret ve ürperti veren karanlık hikayeler uyanmaya çalışıyorum ellerimi bağlamışlar çoktan dört yanı kanla çevrilmiş bir adadayım sanki delirmek yaşamanın diğer kalıplaşmış biçimi adım atmak kolay sonunu düşünmedikçe sanki ileride mavi bir hayal bana yön veriyor adımlarım hızlanıyor ve bir tuzak buluyor zayıf bedenimi gözümü açtığımda bir kuyunun içindeyim her yanım kara çamurla kaplı kurtulmaya çalışsam daha çok batıyorum uçsuz kuyunun dibine yukardan insan sesleri geliyor ama duymuyorlar beni hepsi sağır olmuşlar yada benim sesim onları irkiltecek kadar ağır tam her şey bitti derken yine o mavi hayal uzatıyor elini tanıyorum aslında bu hayali evet... bu çok zaman önce kaybettiğim -kendim- birden uzaklaşıyor benden koşuyorum’ kendimin’ peşinden bir uçurum kenarına yaklaşıyoruz duruyor derin bir nefesle yüzüme bakıp gülüyor neden gülüyorsun diyorum ? beni umursamadan gülmeye devam ediyor ve derin nefesle uçurumdan atıyor kendini bende atlıyorum peşinden ilk defa korkusuzca o hala bana bakıp gülümsüyor ‘neden?’ diye haykırıyorum neden yok olmak istiyorsun ve yok olurken gülebiliyorsun tebessümle ‘anlamadın mı ben ölebilirim ama sen her zaman yaşayacaksın ‘diyor birden düşünüyorum ve zaman duruyor yağmur taneleri gözyaşlarımla karışıp kayaları parçalıyor yıllar önce kaybettiğim kendim ise yok olmaya doğru ilerliyor sevinçlice kayalıklara çarpıp yok oluyor umursamaz bir şekilde ben ise haykırıyorum yeter uyanmak istiyorum diye... ama uyanamıyorum, her uyandığımı sandığımda başka bir rüyada olduğumun farkına varıyorum |
Hayat zaten bir rüya değilmi sevgili şair.Kutluyorum mükemmel dizelerinizi.Saygılar.