KİM BİLİR ...
Küçücüktü ,
narin kırılgan bir prenses gibi. Ama çok tatlıydı.. Aniden ; hiç yoktan sebepsiz basit bir el hareketiyle dışarı fırlatıldı. Yere düştü, çaresiz şaşkındı. Birden üşüdü titreyen bedeni. Yardım istercesine , sessizce inledi. Tamda herşey bitti, sanmıştı ki. Toprakla buluştu toprak nazikti. Sevgiyle sardı sarmaladı, bu ufak kuru bedeni. Tıpkı şefkatli bir ana misali , sıcak sıcacıktı... Onu yağan yağmurlarla besledi. Gün geldi , büyüdü serpildi ufak prenses. Bir zamanlar kral tacı olan buğulu yaprakları , yemyeşil şimdi. Salınır rüzgarlarda nazlı bir gelin gibi, efil .. efil... Kimbilir gün gelir, seni gölgesinde ağırlar. Tatlı ..tatlı.. Belki de ışıl ışıl simsiyah parlak bedeniyle, sofralarda bizi ağırlar. DEĞİL Mİ ? KİM BİLİR...:)) |
Yaşamın hepsi bir .Bu dünyayay bizlerde bir ağaç tohumu gibi gelmedikmi.?Güzel kurgu başarılı bir şiir.Sevgi ve saygılarımla.