Hep nöbet çıkışlarında kaybettim seni…
Ya uykusuzluğa mahkum düşüncelerim vurdu beni
Ya da bilmem neyin nesi...
Bir adım bile atamamışken
Yüreğimdeki sevginin yolunda
Koşanları seyretmek bana düştü hep
Ve hep kaldırımlardan baktım gelip geçene
Ayağımı yola attığım her seferde
Kara dumanlı bir kamyon gibi,
Geçmişim çarptı hep beni
Ve ben
Hep nöbet çıkışlarında kaybettim seni…
Şimdi sensizliğin soğuk nöbetlerinde
Geçmeyen saatleri
Ve
Hiç olmayan sabahları bekliyorum…
Bu çaresiz nöbet hiç bitmeyecek biliyorum,
Yalnızlığa mahkum uykusuzluklarım ve ben
Güneşin bir daha hiç doğmayacağını
Kara bulutların göğü kaplamasından
Seziyorum…
Tutamadığım dilimle ve
Mazoşist kalbim yanlış sezgileriyle
Hep nöbet çıkışlarında kaybettim seni…

05.02.2006 16:05

Pınar Koç