LAL...Gözlerinde gecikmiş akşamların uzak sabahları uyanıyor Bulutu kayıp yağmurlar damlıyor baharın çatlak göğünden İsyan uzanıyor dilimin lal koynuna... Vurulmuş düşler düşüyor eşkıya korkularıma Kokun kökünden sökülmüş bir gül gibi kanıyor nefesime Umut bahçesinin imkansız ağaçları gölge sarıyor aydınlığıma Yokluğun üşüyor kendi kayıp sokaklarında... Alevkovan zamanlar kor küller savuruyor aşkın vuslat mevsimine Pervasız ayaklar yorgun kaldırımları adımlıyor Yollar küskün kentler uğurluyor tümseklerinde... Karyanığı sitemlerim, Sürgün yaralar hapsediyor... yar..! bir tek gülüşüne... MESUT KARCI 07/05/09 |
beğenerek okudum
saygılar