ZATEN...
……….Ölüm’ün ateşi...
Gözlerime değdiği an Yüreğim yanacak. Bütün renkler solacak, Bütün ışıklar sönecek. İçim acıyacak. Yaşayamadığım hayaller Tadamadığım mutluluklar. ……….İki damla yaş dökülecek Ruhumun derinliklerine. Son isteğim sorulduğunda Haykıracağım belki de Ömrümün sonbaharında Kum saatim kırılmadan Sevmek ve sevilmek istiyorum diye. Haykırışlarımı duymayacak hiç kimse. ………..Ben yine. Karanlıklara dalacağım Her adımda daha daha derinlere Peşimde ise Her dakikası pişmanlık dolu anılar. İçimdeki mevsimler hep Sonbahar. …………Sonunda Kum saatim kırıldığında Her şeyin yok olduğu noktada İnci tanesi bulan dalgıç gibi Bulacağım kendimi. ………..İşte o an ruhumdan İki beyaz güvercin yükselecek Biri sevgilerimi, diğeri kaygılarımı Taşıyacak kanatlarında Sevgilerimi denizin yakamozuna. Kaygılarımı gecenin kucağına gömecekler. Mezar taşım olacak bembeyaz mermerden. Üzerine yazılacak. ………….Ölmeden ölümü yaşıyordu ZATEN....! |