ISSIZ YÜREĞİM...
Ben ,
Eylül ayını Aslında Sonbaharı Severim… İkinci Baharıdır mevsimlerin. Bana Beni hatırlatır… Hazan yaprakları Rengini unuttuğum saçlarımı… Ağaçlara veda eden göçmen kuşlar Unutmak istediğim hatıralarımı… Kurumaya yüz tutan Rengarenk yaz çiçekleri Yaşanmamış gençliğimi… Durmadan yağan yağmurlar Yüreğime akıttığım gözyaşlarımı… Ilık Sonbahar gecelerindeki yıldızlar Işıksız gözlerimdeki hayallerimi… Hatırlatır. Bir Sonbahar günü gelmişim dünyaya Hayatım hep sonbahar aslında Hatıralarımı, Yaşanmamışlıklarımı, Kaygılarımı , korkularımı, Özlemlerimi… Yağmur bulutlarının ardındaki güneş gibi Umut gözyaşlarımla yıkadım. Artık… Ruhum yalnız , ………..Yüreğim ıssız , …………………..Bedenim ise Kış’a hazır. Sıra kışa gelince Sırra kadem basacak hatıralar Ve kainat beyazlarını giyecek Ben ise... .............hiç giyemediğim Gelinliğimi / kefenimi . ………………………………………………….ENA. |
Mısralarda kalsın en iyisi. Düşünmesi bile ne acı.
Aslında bu mevsimleri bizler kendi içimizde anlamlar yükleyerek değerlendiriyoruz. Hep derim, derim ki, her mevsimin kendine has güzellikleri, farklılıkları, albenileri vardır. Mesela ben kış aylarını da çok severim. Bembeyaz olur her yer.Soğuk da olur tabi. Evsizleri düşündükçe üzülmez değilim, üzülürüm, ama yine de güzel taraflarını düşünürüm mevsimlerin. İlkbaharda gök delinir, yağmurlar yağar. Toprak suya doyar. Sonbaharda her bir yer kurumuş sararan yapraklarla donatılmıştır. Her yürüdüğümde ayağımı bastığımda kuru yapraklardan çıkan o hışırtı, her yağmur yağdığında çakan şimşek, ardından doğan güneş... Bembeyaz örtüsünü giyen doğa... Rüzgar estiğinde çıkan o ses. Armonidir hepsi de. Notalar birbirine bağlanır ve ruhta nefis bir müzik ziyafeti yaşanır.
Mesela ben de hiç gelinlik giymedim. Yani sadece giymeyen ben de değilim. Olaya bir de bu açıdan bakalım. Her gelinlik giyen mutlu, mesut mudur? Görüyoruz işte, gencecik yaşında toprak olan insanlar var. Istırap çeken kadınlar var, koca şiddetinden dolayı. Her gelinlik giyen mutlu olsaydı o zaman boşanmalar, ayrılıklar da olmazdı.
Sizin ruhunuz giymiş en önce bembeyaz gelinliği. Sonra bizler okuduk bu anlamlı şiirinizi.
Tebessüm ediniz her daim. Paranın geçmediği tek yer kalbimizdir ve tebessümlerin bedeli olamaz.
sağlıcakla.