SON DURAKKöhnemiş hayat kütüphanemin Tozlu raflarına mahkum cefakâr dostlarım… D/ipsiz kuyu anılarım, Günden güne solan umutlarım, Yarım kalan yoksul hayallerim Puslu gecelerimi renklendiren öksüz dizelerim, Beklemeyin beni. Varlıktan yokluğa uzanan yolda Yokluğun son durağındayım. Yoruldum … Akan zamana inat nefessiz yaşamaktan Hayata bomboş ellerle sımsıkı sarılmaktan Sahte gülümsemelerin ardına saklamaktan. Yarının , dünün ve bugünün aynısı olduğunu bile bile Her yeni güne umarsızca merhaba demekten Bıktım artık... ……………………………….Yokluğun son durağındayım. ............................................................ENA |