Elif
An, içi boşaltılmış bir ceylan gibi asılı kalır duvarlarda Ay kırmaz karanlığı elif nerede toplanır düşen yıldızlar şahit olunur mu geceaçanlara Göğün uğultusu,sokağın çığlığında kim siler buğulanan camları çatıda kumru kokusu yeter mi sarmaşıkları uzatmaya Güneş değmeyen ormanlar düşün Üstünde martıların uçmadığı bir deniz kıyılara çarpmayan suyun rengi bellidir artık bu kentte yürümüyorsan Köpekler dahi işemez kaldırımlara elif satılığa çıkar oturduğum banklar renk sevmez gözlerim iz sürmez yüz beğenmez bulutlardan sana Artık bir çocuk bile değilim gözyaşlarımı, süslü birer inci gibi avuçlamıyor hiç kimse hiç kimse diyorum elif bildiğin tüm oyunlar boynuma paslı bir giyotin bundan böyle Saçlarıma bol gelir ceketim düştüğünde gölgem çamura eritir o yağmurlar beni bulvar kahvelerini nasıl terkederim gözlerin siper değilse bakışlarıma ölüyümdür bu... Devin Karaca |
gibi asılı kalır duvarlarda
Ay kırmaz karanlığı elif
nerede toplanır düşen yıldızlar
şahit olunur mu geceaçanlara
Göğün uğultusu,sokağın çığlığında
kim siler buğulanan camları
çatıda kumru kokusu
yeter mi sarmaşıkları uzatmaya
Güneş değmeyen ormanlar düşün
Üstünde martıların uçmadığı
bir deniz kıyılara çarpmayan
suyun rengi bellidir artık
bu kentte yürümüyorsan
Köpekler dahi işemez kaldırımlara elif
satılığa çıkar oturduğum banklar
renk sevmez gözlerim iz sürmez
yüz beğenmez bulutlardan sana
Artık bir çocuk bile değilim
gözyaşlarımı, süslü birer inci
gibi avuçlamıyor hiç kimse
hiç kimse diyorum elif
bildiğin tüm oyunlar boynuma
paslı bir giyotin bundan böyle
Saçlarıma bol gelir ceketim
düştüğünde gölgem çamura
eritir o yağmurlar beni
bulvar kahvelerini nasıl terkederim
gözlerin siper değilse bakışlarıma
ölüyümdür bu...
Güzel dizelerle bezenmiş şiirinizi kutlarım.