Papatyalar sana.....
Kırık kalp’ler sokağının boyasız sevdaları
yorgun şarkılar söyletme bana ağlarım her dönemeç hüzne çıkar nasılda eğilemem kendime bile, ne acılar dağlarım bir nefes kadar yakınken ölüm -ve almadan olmuyorsa yaşamak için sen üzülme bir ömür nefessiz ağlarım en mahremi utansın içimin aşk savaşlarım gölgesiz tarlalarında insan sevgisi yeşerttiğim çiçekler oynayın kaybettiğim umutlarımla sıcak yaz akşamlarının masum kedileri çocuk gülüşlerimle ağladığım zamansızlık dünyaları sığdıramadığım benliğim bir damla gözyaşı düşürdün ödünç versene bana çocukluğunu papatyalar sana olsun baharsız kalayım büyüdükçe yalnız kaldım sen gel rüyalarıma kurtar eskiye gidelim değişsin dünya ama biz hep sevelim ... |
Bakmayın siz bedenlerimizin büyüdüğüne..
Yüreğimiz hala çocuk..
Az uçuk..
Az kaçık..
İlla da çocuk..
Saygılar..Tebrikler..