ÜŞÜYORUM...
Yokluğun bu bedende ayazlara gebe
Üşüyorum... Varlığım ruhumu utandırıyor Acıyorum kendime... Ellerimden yüzümden bakışlarımdan, Küçük bir çocuğun şen kahkahaları eşliğinde Utanıyorum... Eğreti bir ot gibi Sanki yaban ellerde açmış gibi Filiz verdiğim toprakdan utanıyorum... Gözyaşlarım dahi değsin istemiyorum Soluyorum... Güneşsiz bir gökyüzü şimdi beni bekleyen. Ebedi karanlığa mahkum gözlerim. Gözlerim gözlerine, Utancımla birlik de armağan... |
Ebedi karanlığa mahkum gözlerim.
Gözlerim gözlerine,
Utancımla birlik de armağan...
bulutlar çöktüğünde üzerine karanlıklar dostun olur gözlerine bir acı ürperir yüreğine inciler dizilmiş gönlüne