USTABir akasya ağacının altında Sararmış yapraklar üzerine düşüncelere dalıp Ey bir ömrün gizli tarihini Bir eyvâh’a sığdıran usta Artık her şey geride kaldı Kimseler duymayacak çığlığını Yalnızlığın bu derin kuyusunda Şimdi toprağa iyi bak Eskidik ve eksildik biraz İşte dallarımızdaki kirazın son rengi Yangına uğradık Soldu delikanlı bakışlarımız Her şey kaybolup gidecek nasıl olsa Yanan bir karanfile Üşüyen bir geceye karşı Rengini kat ve son bir yüz ekle kendine Toprağı öpmenin vaktidir şimdi Alıcı kuşun kanadına konup Sert esen bir rüzgârın yedeğinde Üfürmeden tozlarını yeryüzüne MUSTAFA ÖZÇELİK |