YANGINA SEBEPSİN SEN
YANGINA SEBEPSİN SEN
Bir tuhaf oluyorum, seni ne zaman görsem Gözümü bir an yumsam, çıkmıyorsun düşümden Sakın "suçum yok" deme, yangına sebepsin sen Yanan iflâh olmuş mu teninin ateşiylen ? Sanar mısın gündüzün farkı vardır geceden ? Neler çektim ben neler, kız; hep senin yüzünden ! Alev alev dudaktan, kömür karası gözden, Dumansız yanıyorum, içten içe derinden ! Her bakışın kıvılcım, her sözün birer közken Yürekteki yangını söndü mü sanarsın sen ? Aldatma hiç kendini, denemesi bedava; Yalaz çıkar her yerden külümü eşelersen. Recep Ümit NİŞANCI - Muratlı/TEKİRDAĞ |