ESKİ SEVDA YENİ GÜNBir beyaz gül sarkar viranemizden, En son hanemizden sen miydin giden? Hoyratlar koparır ansızın gülü, Sevgisizlik tutar eteğimizden. Açar pencerende bir camgöbeği, O an güler gözlerimin bebeği, Yar devirmiş uzaklarda kakülü, Düşer kirpiğimden sabahın çiyi... Akşam sefaları güne direnir, Beklemekten gayrı elden ne gelir? Hanımeli yorgun düşmüş bir ölü; Gül, dalında güzel imiş bilinir. Eski sevdalara öykünür için, Ne bilirsin, kim ağlamış, kim için? Öldürdüler bugün gamda bülbülü; Zamansız bir gülü sevdiği için. Kaç yıldır kapalı sevgi mabedim, Zamansız sevmeyi öğrenme dedim, Cesaretin cansız düşerken kolu; Mertlik öldü, uyanmadın yiğidim... Hayrettin YAZICI |
sevmek
hep sevmek
iki hece
altı harf olsa da
boyu büyük
öyle zor bir meziyet ki
yalnızca ,
çıkarsız, varlığını,özünü sevmek...
yüreğinize sağlık efendim...
sevgiler...