Tanırım...
Diyor ki;
Sen ki habersizce uzak şehirde Neylersin ansızın karşına çıksam Bir yaz akşamında ya da seherde Uzatsam ellerim gözlerin sıksam ......................Tanır mısın? Sen gibi hiç kimse saramaz beni Kokundan, saçından, tenden tanırım Bilirsin kimseler aramaz beni Ben seni bendeki senden tanırım Tüm bahar renkleri yüzüme vurur Üç yıllık özlemim karşımda durur Habersiz fırtına birden kudurur Meltemler getiren yönden tanırım Doğunca güneşim sensiz yazıma Sımsıcak gülüşün iner özüme Sadece nefesin değse yüzüme Dilinden, sesinden, tondan tanırım Coşarken ruhumda ırmaklar çaylar Bir ceylan gönlümde ikamet eyler Korlanır beynimde sensiz tüm aylar Bugünden, yarından, dünden tanırım Kutsaldır sevdamız değil sıradan Vuslatı tattıran yüce Yaradan Tükenir uzaklar çıkar aradan Canıma can katan O`ndan tanırım Desinler „mutluluk“ hayal sürgünü Derim ki; güneşle gölge düğünü Göklere yazarım geldiğin günü Aklımı oynatan sondan tanırım /Ben seni bendeki senden tanırım.../ [Hilmi YAZGI Almanya / 14.04.2009 |