NİYAZSırlı kaftanına bürünen bir derviş Gözleri kapalı gönlü açık Servilerin niyaz dallarıyla Uçurur aklını yüzü toprağa değdikçe Cânı söyler dili Denize karşı dünyadan âzâde İnce bir meltemin ritmine eşlik ederek Tutar nabzını martıların Maviye çevrilir bütün cihan Çıkıp içinin mağaralarından Geçer karaları karanlıkları Kaf dağına uçan kuşla Kayalıkların üstünde güneş Rengini katarken sulara Işığa boğulur bütün yeryüzü Yeni bir sayfa açılır önünde Çiçekli seccâdesinde bahar Yıkılır dünya ardında kalır Kalbinde yeni bir âlemin duyguları Başlar niyâzına kaldığı yerden MUSTAFA ÖZÇELİK |