İçimden ağlamak geliyor şu an...
Ama ağlamıyorum.
Ama içimden katıla katıla ağlıyorum.
Anlıyorum.

Klavyenin başına oturdum ve yazacağım...
Yazacağım yine beni.


Saygılarımla
Müfide DECDELİ

Bak nasıl da neşeliyim değil mi
Her türlü mevzudan konuşuyoruz seninle
Ne güzel mutluyum seninle
İyiki varsın ya olmasaydın
Ne yapardım ben.

Çok hastaydım sevgili Tuğçe
Sevgili hemşire hanım
Bakıyorum bana bebeğinmişim gibi davranıyorsun
Hoşuma gidiyor bayılıyorum bu haline
Zaten ben bir bebeğim.

’Zaten ben bir bebeğim’
İşte bu cümlemi yüzüne söylemiyorum
İçimden geçen sadece
Evet ölesiye hasretim ben şevkate
Of rahmetlim
Neredesin anne dediğim canım babaanne
Firdevs babaannem
Adın gibi Firdevsi-Alâ cennetindesindir sen
Bana öyle geliyor
Allah bilir.

Sevgili Tuğçe hemşireciğim
Sen beni çok seviyorsun anlıyorum
Sevilmeyi çok seviyorum
Ben de seni çok seviyorum.

Ama bazen yok bazen değil de
Bir kere tatlı sert beni haşladın gibi oldum
Vallahi de yüzde yüz de haklıydın
Benim iyiliğimi düşünerek bana rest çektin
Ne güzeldin
İnsanın azarlanırken dahi çok sevildiğini hissetmesi
Ne güzel bir histi
Beni bebekleştirdin sen
Hiç farkında değilsin.

İşte sana şımarmak istiyorum şimdi
Nerdesin kimbilir
Evindesindir.
Ben şu an yapayalnızım evimde
Oturmuş yazıyorum klavyenin önünde
Ah çok yanıkım çok
İs kokuttum her yeri
Ne yapayım şimdi.

Binde bir an oluyor kendimi hiç ama hiç sevmiyorum
Yine öyle bir anımdayım
Kendimi sevmiyorum şu an
Çünkü şu an
Kendime ölesiye acıyorum
Vah zavallı ben
Allahım ölem diyesim geliyor
Ölem.

Tövbe Allahım

Ağlamak istiyorum
Ağlayamıyorum.










09/04/2009/İZMİR
Müfide DECDELİ