Dostum
Yollara döküldüm dostum
Unutmadan hasta olduğumu Evlat aşkından hep vuruldum Nasıl perişan zorda kaldım yoruldum Ben ölürsem dedim Memleketim sahip çıkar oğluma Bu yüzden memlekette okusun istedim Hasta halimle yollarda nice olurum bilmedim Bin beter hale gelip şaşırdım Ölüm burnuma koktu beklenmedik Hep anlayıp bilip dururken zaten Önce sağlık yine önce sağlık Hiç canımın kıymetini bilmedim Her insan da sever evladını Ben de evlatlarımı çok sevdim Evlat aşkı içimde sonsuz bir har. Müfide DECDELİ 21/10/2009/çARŞAMBA Saat:01/10 İzmir |