MELANKOLİAnne! Gülümse ve lâmbamızı yak İçimdeki yara Hiç bu kadar derin olmadı Anne! Ben hayata çıkıyorum Ölürüm de yine özlerim seni Varsın gece kuşları Yıldızlara güvenerek izimi sürsün Bedenim toprağa sevdâlı Saçlarımda yine o kuş Şarkısını söylüyor Gözlerimde gördüğün son tül perde Bahçemizde o serviler Niyaz dalları Gözlerime Serin uykular getiren rüzgâr Tozlu bir camın ardından Bana duâlar oku. Güzel ölümler istiyorum Tanrım! MUSTAFA ÖZÇELİK |
Saygı ve sevgilerimle