Kara Kaplıya Kara(ğ)lamalarseni sevmiyorum en uzun ve en yılgın günlerimin kara kaplısı sert duruşlar ve erkek haykırışlar ardına giz(em) lenen bir sönüklük tınısı artık varlığın kırgınım çünkü sarıldığım her sabah aydınlığına efkarsız günlerin özlemiyle yanıyor yakılıyorum sen en uzun ve en düşsüz günlerimin resmi sana nasıl baktığımı bilmelisin hayırsız yorgunluklarımı hayra yormaya yeltenişimi anlamalısın işte budur nefesimden uçup ciğerime dolan ecza ki seni yırtarcasına karalıyorum 19 Aralık 2008 Şükrü Özmen |