KORKUMağrur yüzümüz belâlı saçlarımızla Pusu kurduğumuz sokaklarda Her akşam ölüm her gece figân var Siner toprağa yalnız adamların korkusu Nereye kaçsa zil çalar ardında Hangi sokağa girse önünde duvar Ağlasın resimler kırık çerçevelerde Evlerde öksüzler yoksullar Saksılarda solgun çiçekler ağûlu sular Bu park ne kadar ıssız ışıkları sönük Ateşi sönmüş soğumuş kül İçimizde dikenli teller çarmıhlar Kuş mu uçtu yıldız mı değdi yüzümüze Eğilsek bir dereden sular içsek Dağılır belki etrafımızdaki karanlıklar MUSTAFA ÖZÇELİK |