Hep kendine dökülüşlerin ve kendine seslenişlerin ırmaklarıyla yürürüz göğsümüzün o elim ağrılarına. Kendi ipek yollarımızı aramaktan yorgun, kendi aşk ovalarımızın kıraçlarında mevsimleri çağırmaktan durgun kalırız. Bir şarkı gibi sokulur bir gün yüreğimize aşk, çığlıklarla büyür ve sarar elim bir ağrı gibi göğsümüzün o hüzün mabedini...

Seni bekleyişlerin koyu gölgesindeyim yine
Sayıklamalı günlerce eğildim damarlarına
Sürgün gibi yürüyor içime arsız gülüşlerin
Kaldır yüreğini uykulardan ilişiver gönlüme.

En koyu sürmeleri çek gözlerine, dalıver içime
Menekşe bakışlarınla halkalanarak, dol ömrüme
Ruhuma ömür katan sözlerinle iliş aşk tahtıma
Bir çocuğun sevincini sür yorgun yanaklarıma.

Bir üşümenin sana sarılmış savaklarından koparıver beni
Sular buzlardan ayrılırken, titreyen yüreğine sür özlemi
Sevdamın sultanı ol, bitir sorgulu infazların günlüklerini
Limanlar bekleyişe sarılsın, al ellerine yorgun yüreğimi.

Zaman akşama yansıyor yar, usumda bahar defilesi
Kıraçlarında yürüyorum, gönlümde kırların çiçekleri
Gönül sepetinde acıları istifle, dudaklarına sür şiirleri
Dinle, yaylalarda sana biriktirdiğim aşkın türkülerini.

Sensiz bir acının bezgin travmalarında suyumsun
Doğan her günün sabahında yüzümdeki nurumsun
Ezgili bir elim teninde, müsterih acıların kovuğusun
Sen acıyla beslenen yüreğimin asırlardır konuğusun.

Gülüşlerinin serin ırmaklarına tutunarak sana geleyim
Ömür gözlerinin sonsuzluklarında bu canı sana vereyim
Bırak söndürme yangınını, ruhunun dumanında yiteyim
Ruhumu saran aşkınla her gün yeniden ölümlere gideyim.