BİR MUTLULUK VE SONSUZ HÜZÜN…...............................................................Bu şiir ,çaresiz tüm ayrılıklara ithaf edilmiştir.. Yağmur yağmıştı, saçların ıslanmıştı.. Ne çok koşmuştun, aldırmadan sokaklarda. Yüzünde bir tebessüm vardı, gözlerin aydınlıktı, Sen olmasan durulmazdı bir an buralarda. İçindeki çocuk hiç büyümemişti, hep neşeliydin, Ve yağmur yağmıştı, saçların ıslanmıştı.. Ne çok koşmuştun aldırmadan sokaklarda… Küçük dileklerimiz ,büyük bir sevdamız vardı.. Bu sevdaya kuşlar bile imrenerek bakardı. Aldırmazdın zorluklara, boyun eğmezdin hemen, Gözlerin billurdandı, gülüşün bitmeyen bir bahardı.. El ele verince dökülürdü ,kederimiz içimizden , Senin olmadığın her yer sürgün, ıssız ve dardı. Esrarengiz güzelliğin, bakışın, yürüyüşün benimdi, Sen vardın , kainat vardı,ben vardım,sevdamız vardı… Bir gün yaralı bir kuşla çıkagelmiştin.. Gözlerin yaşlıydı, hiç konuşmuyordun, Öylesine mahzun bir edayla bana bakmıştın ki.. Yüreğime tonlarca bir ağırlık koymuştun. Kuş yaralı, sen yaralı, kalbim yaralıydı.. Senin yüreğin, bir merhamet otağıydı . Ogün ne çok hüzünlenmiştik yaralı kuş için, Bizim sevdamız güzellikler otağıydı. Gözlerin yaşlıydı, yüreğin kanatlıydı… Ve mutluluğun en güzelini yakalamıştık.. El ele adım atmıştık ,yeni bir dünyaya . Ogün saatlerce, hayallerimizi paylaşmıştık, Artık evimizi seslendirecek çocukları düşünüp , Güzel günlere doğru yelkenlerimizi açmıştık.. Her şey güzel olacaktı, hayat güzel,insanlar güzel, Ve biz o gün, mutluluğu yeniden yakalamıştık.. Hastalanmıştın, başucundaydım hiç kımıldamadan.. Gülüşün rengarenk değildi, yüzün solgundu. ‘Neyin var’ dediğimde “hiç” diyerek hafifçe gülmüştün, “Ellerimi tut, bırakma “dediğinde ağlamıştık.. Nasıl anlatabilirsin, nasıl anlayabilirsin ki, “Kader” ile yüreğimizi birbirimize bağlamıştık.. Yüzün solgundu, bekledim seni başucunda, İkimiz hiç kopmayan bir sarmaşıktık… Ne tuhaf şimdi ,sensiz yaşamak bu hayatta.. Gülüşün olmadan, sesini duymadan yapayalnız, Varolan her şeyin rengi soluk ve anlamsız gökyüzü.. Ve ben ıslanıyorum şimdi senin yerine, Yağmurda ,gezdiğin her yerde, her dakikada.. Ne tuhaf şimdi sensiz yaşamak bu hayatta, Gülüşün olmadan,sesini duyamadan yapayalnız.. Ey benim güzel yarim ,sevdiğim ,her şeyim, Kırıldı kanadım ,bilmem ki daha ne söyleyeyim.. Hayata beraber başladık ama bitiremedik, Öte alemde buluşmaktır, Allah’tan tek dileğim … ...............................................................2004, Yalova...Mürsel Emre DOĞAN ... |