HARP
Aydınlık yollardan geçerken ayaklarım
Karanlık nöbetlerde buz tutar yalnızlığım Sıcaklar içinde eriyen yarınlarım Yaşamaya sımsıkı sarılmıştı canım Bir nergiz kokusuna bezenmiş varlığım Uçurumun kenarında seni buldum tanrım Karanlığın arkasına bir resim yaptım. Sen varsan ey gül yüzlü ömür,ben de varım Sevdaya boynum kıldan ince bir insanım Boşunadır,insafsız benim yakarışlarım Bir çiçek açtı ,zannettim olan baharım Güneşin olmadığı yerde ben solarım. Hayatsa sevmek en mutlu olmak karım Bir gonca gül misali hep altındayım karın Unutmuşsa şayet,olmuşsa zulüm karın Diyecek söz;mutlu olmak senin inadın Sevgi ararken hançer saplayan ilhamın Bozuk yazıya mürekkeptir mavi loş kanın Dürüstlüktür kaybettirir insana kanım Yoldaşıdır tek ruhun asude bir canın Gözleri görmeyen kör budala şeytanın Korkusunu hisset ,titre aciz bir insansın Secde ederse gayret yüz binlerce başın Şükür yoksa ne önemi var ihtişamın |