1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
703
Okunma
güçsüzlüğün farkına varıyorum
nefesimin yandığı anlar
heycan
mutluluğun suratımda pis pis sırttığı an
bozuk radyoda çalan saçma sapan manidar şarkılar
adım adım düşüyor
boğmuyor
güle güle diye inliyor pikap
bitmeden
başlayabilme ihtimalini gözetmeden
çalıyor kent kanlı elleri göğsümde ne varsa
ninni gibi
kırmızı öldü yüzün
fırtına vakti
en deli gençliğim gözyaşıyla geçiyor
şu ara
biri beni bıçaklarmı merak ediyorum
aynı çekyatta
aynı kadına sayıyorum
sakallarım dudağa yapışırsa
elimi tut şehir
gereği düşünülmüş ademim...
28.3.2009
altına yatanlar yukarı çıkarıyor
geç farkettin...
