(4) Fatih Sultan Mehmet
Ne zaman
dolaşsam sokaklarını çocukluğumun, yıpranır köselesi bölük-pörçük, yitik Anıların. Ellerim boş, Kalbim ağır. Caddeler dar, Anılar geniş, Düşler derin, ben yaşlı. Koca Fatih büyük. Kolay değil. Kayboldu, kaybolacağım. Anam buldu. Tuttup elimden, çıkarırken Düş’ten; Fatih Sultan Mehmet’in Hocası çekiyor Caddeyi kulaç-kulaç hala. Kendine doğru. "- Dur! Çekme Nevşehirli ibrahim Paşa Caddeyi. Düşeceğim!" Düşmemek için, değil normal. Koşmak hızlı, geri-geri. Uyanmak beri. Anam, ben, KardeşimYaya, birde Ablam... Balmumcu’da Babam? |
Ne zaman
dolaşsam sokaklarını çocukluğumun,
yıpranır köselesi bölük-pörçük, yitik Anıların.
Ellerim boş, Kalbim ağır.
Caddeler dar, Anılar geniş, Düşler derin, ben yaşlı.
Koca Fatih büyük.
Kolay değil.
Kayboldu, kaybolacağım.
Anam buldu. Tuttup elimden, çıkarırken Düş’ten;
Fatih Sultan Mehmet’in Hocası çekiyor Caddeyi kulaç-kulaç hala. Kendine doğru.
"- Dur! Çekme Nevşehirli ibrahim Paşa Caddeyi. Düşeceğim.""
Düşmemek için, değil normal.
Koşmak hızlı, geri-geri.
Uyanmak beri.
Anam, ben ve Yaya. Birde ablam.
Nerede Babam?
ANLAMLI DİZELERİNİZİ YÜREKTEN KUTLUYORUM..SAYGILAR..