Matem.....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Mateminin rengi nedir dedi melek
Ben siyah diyecektim dudaklarım mavi Dudaklarım konuştu sonra Döküldü denizleriyle mavi Siyah bir geceden küçük adamların büyük şehrinde yaşadı yalnızlık heybesinde kalem kalem harfler taşıdı kara yazılı el pençe divan dualı küçük adımların büyük izler bıraktığı kaldırımlar gibiydik yağmur sonrası su sesine bulanırdı her yanımız tenimizde ıssız güneşlerin kokusu terimizde uzak denizlerin tuzu yorgunduk ağrırdı gökyüzümüzde bulutlar yağmurlar "sen" ağlar denizlere dönerdi hüzünlü gözlerimiz küçük kadınların yaptıkları boylarını aşan büyük işler gibiydik düşlerimizi darağaçlarına asar usul usul rüzgarda sallandırırdık sanırdık ki boynuna büken güneş onu ısıtacak çocukluk işte nasıl da yanıldık kara yazgılı örtüydü zaman hep bizden çalıp giderdi uzaklara dünü olmadığı gibi bugünüde yaşatmazdı akıllarda sessizdik yeme inmiş kuşlar gibi nereden gelecek diye beklerdik ilk hareketi bekletmezdi çığlığını seslenen gemi daha ilk kanat çırpınışında vurulurduk dönerek düşerdik semazenlerin ruhlarıyla dönüşleri arasına çıt çıkmazdı bu yolculuk mateminde kalırdık mahşer kalabalığı susuzluğuna….. deniz can yılmaz |
Bir şey var sanki son şiirlerinde..
Yoğun duygu değişimi..
Okuduktan sonra sus pus oluyor insan,
diyecek bir söz bulamıyor..