YARA
Bir güz vakti de geldim dünyaya
Kabuk bağlamış yaramı deşenler var Onca garibanı toplamışlar bir araya Kanımızı buruk buruk içenler var Ne bilirdim dünya şerbeti zehir imiş Bize mutluluk dünyada kabir imiş Dertten yürek kendi kendini yemiş Bırak selamı sabahı Anamıza atamıza sövenler var Ne yapmalı fakir kuru ekmek ile Hal yolu açılmıyor umut dikmek ile Dert bahçesinde od bitmiyor sökmek ile Derde dermen yok, derde dert katanlar var Alkan’ım murat umma sen haktan Derdine dert katma yoktan Bi çare medet um saki yasaktan Dert bahçesine mecalsiz umut ekenler var |