GÜN BİTERKEN
gün biterken
yorgun argın pencerelerden süzülür geceye dönük umutlar nasıl kapatırsa çiçekler kapılarını koşarım bir kapıdan ötekine bir bahçeden diğerine güneş inadına hızlanır acele yetişmek için birilerine ben koşarım ufkun kızıllığına karanlıklardan korktuğumu bilir oysa ya sabah olmazsa diye kaparım gözlerimi çocuk korkularım toplanır başıma annemi özlerim hala ve göğsündeki sıcaklığını ne zaman uykularım ağırlaşır sen gelirsin düşlerime bir buluta gizlenmiş bir yıldızın ışığından süzülüp ellerin ellerin tenime dokunur üveyiğin kanadından bir tüyle aşkı kalbimin içine düşürür sara nöbetinde titrer bedenim sabah olmasın diye dua ettiğim gece olur bu gece gideceğini bile bile havadan ellerine tutunurum ışıktan gözlerine eteklerinden güller dökülür geceye eteklerinden papatyalar tek tek kaybolur yıldızlar sabah yıldızında sen seni seyrederek düşerim geceden bir meltemin sıcaklığında geldiğin geceyi saklarım düşlerimden bir albüme..... Orhan BEKTAŞ |
havadan ellerine tutunurum
Güneş kadar aydınlık ve sıcacıktı dizeler
Ama hep bize ağır ve zor gelir yaşadığımız günler
Beğeniyle okudum. Tebrik eder,
Sevgiler, saygılar sunarım.