Özlemli bir kilim örgüsüdür sevda, damar damar sevgiyle örülür. Sözünü sakınmadıkça yürek, yaşamın bütün kırlarında kimi çocukluğunu, kimi de özünü bölüşür. Üzerimizdeki aşk mintanıyla gerçeği ve sevgiyi arayışımız hiç bitmez, gözyaşıyla örülmüş bu acılar duvarında gönlümüzdür şiirlere düşürdüğümüz.

Toprağını arayan sevdalı bir çiçek olacağım bugün
Leylek kanatlarına tutunarak, yeryüzüne ineceğim
Güneşli temmuzları özleyerek, şubat ayazında ben
Şeklini yitirmiş yüreklerde sevginin bıçağı olacağım.

Bubi tuzaklarında sevdanın ve aşkın direncini göstererek
Yüreğimin ovalarında şaklayan kırbaçlara aldırmayacağım
Umutlar asacağım gökyüzüne, bütün kuşlara el sallayacağım
Bir kolumda akşam, diğerinde gece, seni, seni düşüneceğim.

Bu gece, kırk parça, kırk kemik ve tonlarca tuzum, sensiz
Bu gece, ellerim göğsümde yürüyorum yıldızlara, nefessiz
Dağlar un ufak olsa, ‘al bu şiiri desem’ içimdeki kırıklıkla
Yanağına uzanan bir düş olur muyum, olur muyum söyle?

Yosunlar birikmiş gözlerinde, kanayan yerlerine alsana beni
Bütün batan günlerin tutsaklığında, yeşert içinde yaprak gibi
Açık gidecekse gözlerim, üşüyen yerlerime asıver şiirlerimi
Yaralı bir şarkının sözlerinde yüreğimden vur ansızın bu bedeni.

Kimi, yanımda oturur yalnızlığım, kimi savrulur bir sigara içimi
Çılgın hüznüm kulağından gitmez, oyar bileklerimdeki kelepçeyi
Uyuyakalmak isterken ben, saklanır satır aralarına çocuklar gibi
Kimi, yalnızlığım suçüstü yapar özlemi, beklemez ‘kal’ demeni.

Dost ağıtlıdır gurbet türkülerim, yudumlarken bir çay deminde seni
Taş duvarlar yıkılır, ilmek atarım yalnızlığıma, boş veririm hüznü
Hayıflara bölünür gönlüm, türkü olurum mavi bir dinletide kimi
Yamalı da olsa yelkenin, ilkbahar rüzgârlarıyla yüreğinde taşı beni.

Selahattin Yetgin