__**ŞİZOFREN YAŞAMIN SAHNESİNDE**__Oturdum Yanımda yalnızlık Sustum Yalnızlığın yağlı ilmeği boynumda Yaşamı sorguladım Neyim? Nereye gidiyorum? Ne istiyorum? Çoğul yalnızlıklar sarıyor etrafımı Koca şehir ve türlü türlü insan Kalabalik ama Kalabalığın içinde Yalnızlığa hüküm giymiş yüzler Heybelerinde yaşanmışlıklar Beklentilerin gölgesinde kalmış Hep bir yanı eksik Kurulu düzenin oyuncuları Yolları engebeli İniş çıkışlarla dolu Gözleri simsiyah bakan Işığı göremeyecek kadar ama Korkuların sağnağından kaçan İçlerine hapsettikleri Ben’in şemsiyesine tutunan Bir yolculuk belki Dunya limanında son bulan Hayat gemisinin dümeninde Rotasını kaybettiğimiz... 18.03.2009 Birgül Yeğin |
Şiirlerin bitmez sevdasıyla, oluşan Sevgi yaşam biçimimizdir…
...........................................Saygı ve selamlar..