Bir Anne Gördüm Boynu Bükük
Bir huzurevi penceresinin parmaklıkları ardında,
güneşi batan günün, karanlık akşamında bir anne gördüm boynu bükük yavrusuna sevgi veremeyen, şefkatini gözyaşında saklayan çaresizliğini alnındaki çizgilere sığdıran yarınından ümidi olmayan her günün akşamında karanlığa şükreden gecede kendini bulan emeğini yaşamaya değil unutmaya harcayan ve sessizlikte sessizleşen bir anne gördüm bir anne gördüm vefasızlığa kahreden unutulan ağlatılan gözü kapıda, melekleri bekleyen melek olduğunu unutan bayramlarda hatırlanan, anneler gününde bir gülle aldatılan birkaç sahte tebessüme kurban edilen ama yüreğinde kötülük barındırmayan inadına kanan , gülen gül yüzünde dikensiz güller yeşerten bir bez parçasında yavrularının kokusunu saklayan başkalarıyla kendini avutan yıllarında hep kavuşmaları varolan ve kavuşmak için özleyebilen bir anne gördüm boynu bükük. Ensar YAŞAR |
İçim acıdı.
Anne olmak ne kadar da zor...
Saygılar.