Bir huzurevi penceresinin parmaklıkları ardında,
güneşi batan günün, karanlık akşamında
bir anne gördüm
boynu bükük
yavrusuna sevgi veremeyen, şefkatini gözyaşında saklayan
çaresizliğini alnındaki çizgilere sığdıran
yarınından ümidi olmayan
her günün akşamında karanlığa şükreden
gecede kendini bulan
emeğini yaşamaya değil unutmaya harcayan
ve
sessizlikte sessizleşen bir anne gördüm

bir anne gördüm
vefasızlığa kahreden
unutulan
ağlatılan
gözü kapıda, melekleri bekleyen
melek olduğunu unutan
bayramlarda hatırlanan,
anneler gününde bir gülle aldatılan
birkaç sahte tebessüme kurban edilen
ama yüreğinde kötülük barındırmayan
inadına kanan ,
gülen
gül yüzünde dikensiz güller yeşerten
bir bez parçasında yavrularının kokusunu saklayan
başkalarıyla kendini avutan
yıllarında hep kavuşmaları varolan
ve
kavuşmak için özleyebilen bir anne gördüm
boynu bükük.
Ensar YAŞAR