Eskilerden bir anı paylaşmak istedim. yazım tarihi 2003.
yavan sevda= karşılıksız, gönülsüz sevgi.

Bir avuntuda yaşayamam, acıların değirmeniyim.
Sen vazgeçme ihanetinden, aldırma yüreğine.
Bırak seni anayım,
Ümidimi kırma.
Hasretleşsem de sensizlikle ıslak gözlerle,
Sessizliğe amadeyim ayaz gecelerde
Yokluğuna alışamasam da
Vazgeçmeyeceğim yine
Gözlerim küskün olsa da yüreğim suskun değil ya
Aşkıma can kurban anladım ki yavanmış sevdan.
Hayatı açık sarı yaşadım hep,yapraklarım rüzgara emanet.
Güllerim kokmadıysa suç bende mi?
Bağıma uğramayan bülbülleri hep ben küstürmedim ya!
Gök gürültülerine sığınan tebessümlerim güneşi açtıracak elbet.
Hasretim akıllara zarar.
Sonunda kavuşmak varsa zamanın ne önemi var?
Beni benden aştı kavgam.
Anladım ki yavanmış sevdan.
Çöl ikliminde yaşamayı bilir misin yağmurdan uzak
Ya da virane yaşamları barındırmayı, köhne bedenlerde
Sabahları yosunlu hanlardan azıksız ayrılmayı
Dualara sığınmayı
Sabretmek Yusuf işi gülüm, beklemek bıkmadan
Anladım ki yavanmış sevdan.
Başkaldırım yüreğime söz dinletemeyişime
Acılara meydan vermem,yaşanan ayrılık olsa da.
Ümitlerimin sığınağındayım,
Ayrılıktan hüküm giydim.
Benim yağmurlarım çoktan yağdı, gül yüzünün hayali solmadı.
Kardelenler çiçek açtı, cezam dolmadı.
Bekledim ihanete aldırmadan,
Anladım ki yavanmış sevdan.


Ensar YAŞAR