Derin çukurların etrafında dolaşır insan
Çılgınca âşık olunan yıllar ufuk çizgisine çok yakın
Bir türlü doyulmayan gülücüklerdeki mutluluk
Aklın emrine uymayan duygular ölü
Bu bir garip yolda bir garip yolculuk

Zaman silmiş hissettirmeden tutkuları
Belki bulunmuştu, belki yanılgılarla geçmişti hayat
Her geçen gün yüzü geride bir pişmanlık aynalarda
Değişik şekillere bürünmüş acabaları taşıyan keşkeler
Umutsuz bir mum ışığı gürültüyle yaklaşır
Bütün tedirginlikler zaman zaman
Birkaç damla su olup uzaklaşır.

İnsan, garipliğinin resmini çizer köşe bucağa
Aynı rengin tonlarını kullanır,
Kendini aldatmak pahasına
Sarılır boşlukta bir neşeye
Her doğan günü yeni bir gün sanır

Maskelerin altına oyalanmak gizlenir
Burunda, damarda, yürekte küf kokulu kurum
Hürriyeti elinden alınamayan zamana kızgınlık
Meçhul olmayan meçhule doğru yürüyüş
Adımın atıldığı her yer uçurum, her yer uçurum.

Turgut UZDU