sukût-u hayalnedir içimdeki bu kara delik ? aynalarda silik bir suretim şimdilerde ve özlemin en koyu rengi gözlerimde hasret vurur derlerdi de güler geçerdim vuruldum ! elma şekerine çığlıklar atan kızı kaybettim bitimsiz günlerin karanlık girdaplarında ve elini bırakmış olmanın pişmanlığında büyüdüm ! önce bir sessizlik alırmış insanı lâl olurmuş dili yüreği sıkışır bildiği tüm cümleleri unutur sus pus olurmuş gülüşleri
renksiz rüzgarlar ürpertir içini kuru ayaz çatlatır dudaklarını sevgilinin yokluğu derin uçuk buz kesermişsin tepeden tırnağa üşüdüm ! herşey sıradanlaşır gün doğumu anlamını yitirir ve ölürken gün akşam saati seni de katar götürürmüş yanında gömermiş sessizliğine öldüm ! içimde piç bir yalnızlık büyür tüm yetimliğine rağmen yüzünde esrik kahkaha arsızca benliğime sinmişliğinde yutar tümcelerimi sessiz çığlıklarında hiç olur şiir duyduğu suskunlukta Gülay Bulut |
alanen tanıştık sonra sevda'yla
uzaklaştık farkın da olmadan
kimbilir belkide farkındalıkla
hiç olduk
duymadığımız fısıltılar da....
şairem sağlıcakla kal lütfen....
selamlarımla...