DELİ GÖNÜL GÜLMEDİ
Onulmaz dertlere saldı başımı;
Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Gözümden akıttı kanlı yaşımı; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Yıllar yılı gördüm ahı amanı! Yaşayarak bildim kışı yamanı. Yiğitliğin geldi geçti zamanı; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Bazen ak giyindim bazen karalı, Hasta düştüm ciğer parem yaralı. Vefasız bir yâri sardım saralı; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Muhabbet bağında kursam da çarşı, Bir sefa sürmedim ellere karşı. Kaplarken figanım semayı arşı; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Ne günah işledim bilemedim ben, Böyle bir kaderi dilemedim ben. Karalı yazıyı silemedim ben; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. Feyzi’yim yanarım kendi narımdan, Dağlar taşlar ağlar ahü zarımdan. Ayırınca kader beni yarımdan; Gamda kaldı deli gönül gülmedi. 12 Mart 09 / Ank. |