Canavar Gecelerah ölüm yırtığı geceler uykusuz sersem takılmış yıldızlar dalgasına maverâi dehlizinde samanyolunun hücreme tutuyor fenerini mahkûmiyetimin avuntusu yaldızlı gardiyan bedenim arık gözlerim karanlığa açık sis perdeleri aralanır da aydınlığı doğuran rüyada bir aleme akarım birden titrer vücudum sıkıntı gark olur zihnime sarar bir örümcek ağı gibi hayallerimi yalnızlığım Ne begonya kokusu sarar hülyalarımı Ne de serpilir yatağıma umut Loşu yırtarcasına Yastık altı düşlerim çığlık çığlık ne kadar da kördür duvarlar gece lambası uçuk büyücü kahkahaları tenimde siluet ah bu sıcaklık yakacak beni damarlarım yumru yumru avuçlarım ıslak tabanlarımdan çekiliyor ruhum basamak basamak bedenim bîtap uykuya hasret ah canavar geceler yine göz kapaklarım ışıkta mı kapanacak İlyas YAĞCI |