Adı Olmayan Sevdalara
Seni söylemek şiir olsa
her dize kapanırdı ayaklarına, Her kelime sabah olup dans ederdi pencerende, Ümitler yaşardı çok eskilerden Mutluluk alkışlardı sessizliğin içinde Sanki başka bir mevsimin sözcükleriyle Dudaklarımdan gitmezdin şiir gibi... Seni söylemek şarkı olsa her köşeye sızardı soluksuz nağmelerin, Yanağıma değerdi azat edilmiş hasretin Delikanlıca sarılırdı sol yanıma isimsiz sevişmelerin... Senin dudaklarınla öperdim hüzünleri alnından, Tenindeki son dokunuşuma ezberletirdim sevgimin ezgilerini... Seni söylemek deniz olsa yalnız gemilerinin limanı olurdum, Işgal ederdim bütün kıyılarını akşam kızılı bakışlarımla, Hazan susuşlu yıldızları kavuştururdum dalgalarına, Islak saçlarımı örterdim üstüne Öperdim usulca martı kanatlı umutlarını Senin gözlerinde saklardım kum tanelerinin mahremliğini, Dalardım derinlerine Sırlarını verirdim Vurgun yemiş sevgilerin... Ve seni sevmek ertelenmiş düşlerim olsa Gecelere yürürdüm gözlerinle, Hiç uyanmamak üzere Uzanırdım mehtabın kollarına. Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ |