KABAHAT BİZDE...
Yaşam deniz kıyı bulamayan biz
Suç limanda değil, kabahat bizde Çırpınıp batarız, hep sessiz sessiz Suç ummanda değil, kabahat bizde Dost dedik yük oldu, ezdikçe ezdi. Zevkimiz usandı, canından bezdi. Yar bile yol etti, yürüdü gezdi. Suç cananda değil, kabahat bizde. Efkarımız sazla, daha da arttı. Vicdan bize kâfi, umudu tarttı. Hayalleri hüsran, dağıttı yırttı. Suç kıyanda değil, kabahat bizde. Sıla, vatan, ana, yâr hasret oldu. Yürek ölüm, yokluk, sevdayla doldu. Gençlik yaprak ömür, ağaçtı soldu Suç zamanda değil, kabahat bizde. Bazen toprak bazen, var olmak için Savaştık vuruştuk, sebepsiz niçin. Hep kurbanı olduk, koskoca hiçin Suç bu sonda değil, kabahat bizde. Yeşile düşmandık, ateş dost oldu. Hayvanı sevmedik, bize post oldu. Varlığımız taze, cana kasıt oldu Suç vicdanda değil, kabahat bizde Kabahatler suçlar, çoğaldı dizde Utanma ve hâyâ kalmadı yüzde İnsan olmalıyken, bu varlık özde Suç imanda değil, kabahat bizde Suç gözü doymayan, nefsimizdeydi Ona hiç çıkmayan, sesimizdeydi. Sorun yürekte ki, hissimizdeydi Suç yapanda değil, kabahat bizde. Turgay Coşar |