Siyahın altına beyazı saklayıp
Gülümse yüzüme ey gece
Şafak boğulsun saklandığı dağın ardında
Ellerim bulutlara şekil versin
Mehtap kıskanıp baksın öylece.
Çapkınca göz kırpsın yıldızlar
Kuşlar Mozart’ı tanısın
Dalgalar senfonilerle uyusun
Şimşekler sussun.
Gülümse yüzüme ey gece
Güneşin başında asker nöbet beklesin
Karanlığın titretsin ruhumu
Gümüş renkli ışıklar uzanıp saklı köşelerinden
Doldursun avucumu.
Magmadan fışkırır gibi bir sıcaklık göğsüme dolsun
Düşüncelerimin en güzel yerine izinsiz gelip
Sessiz bir kuş kanadı gibi çırpınsın dursun
Başımı koyayım bağrına ey gece
Sen gülümse
Parmaklarım orkestralara yön versin
Kapat gözlerini
Sen yaşa, sen dinle ne olur bir gece
Konuşma, gece kuşları ekoya bürünüp haykırsın bazı ağlamaklı
Bazı davetkâr, bazı heyecanlı, bazı yalvarmaklı
Bir Flormoni çalıyor ta Viyana’dan
Sen sadece dinle
Gülümseyerek gözlerime ey gece…

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.