KAHPECE VURMAYACAKTIN
Binbir umudum vardı yitirmeden önce hayallerimi...
Onlarca güneşe göz kırpmış onlarca dilek ağacına çaput bağlamıştım.... Yanlızdım... Her sabah açışımda gözlerimi yastığıma sarılırdım... Kimbilir ne güzeldi gelecek... Ve belkide bu yüzden sabırsızdım... Belki saatlerce hayal kurardım geceleri... Kimbilir belkide pembe,lila,turuncu gözlükler takar... Geleceğe gülümserdim... Gençtim, güzeldim,umut dolu kıpır kıpırdım.. İnsan o yaşlarda göremiyor geleceği.. Bende hayatı hep toz pembe olacak sanırdım... Ve kale burçlarındaki prensesimi beklerdim heyecanla... Bir cuma gecesi çıktın karşıma.. Yağmurlu bir gün ve sıcak bir mevsimdi yüreğimi açtığımda sana ..Kocaman... Keşke o gün okuyabilseydin gözlerimdekini... Hayallerimde bile mutlu olmamıştım o kadar ... Ki o kadar umutluydum... Ve heyecanlı... Tut istedim ellerimden... tut ve bırakma.... Yüzlerce hayal kurdum belkide senin o gözlerinin üzerine.. O dudaklarına...bin canım olsada verseydim derdim... Ellerin saçlarımı okşamalıydı yağmurlu her cuma gecesi .. Her gün her gece bırakmamalıydın ellerimi.... Bir fırtınada yok olmamalıydı umutlarımız. Ve hiç bir depremde yıkılmamalıydı sevdamız.. Öyle seviyordum ki... Öyle tapıyordum ki... Ölüm bile ayırmamalıydı beni senden... Ölsen bile bırakmamalıydın kopmamalıydın ellerimden... Şimdi ne haldeyim bilmek istermiydin... Uzaklardan halimi görmek ve haykırmak sessiz sedasız... Gözyaşlarıma ortak,başını koyduğun omuz olmamı.. Ve seni sevmemi ebedi... Şimdi bir bahar melteminde yok olan sevdamızı seyrediyorum.. Ufak bir sarsıntıda yıkılan sevdamızı.. Ve saçlarımı seyrediyorum aynada.. Hiç bu kadar solgun olmamışlardı... Hiç bu kadar kırılgan,sönük...ki ellerini özlüyor biliyormusun... Ve ellerim hiç bu kadar ellerine hasret kalmamıştı uzun zamandır.... Ki hayallerim yıkıldı iskambil kağıtlarından yapılan kuleler gibi... Ve ben yaşayamıyorum sen gittin gideli.. .. .. . Ne güzel bir ses ne bir tebessüm bıraktın giderken... Ve şunu unutma bir can bir canan yok oldu sen giderken.. Arkana baktığında ısınan yüreğimi kahpeliğinle vurmayacaktın... Ya arkanı döndüğünde koşup tutacaktın ellerimden.. Yada gidecektin sadece... Yine yağmurlu bir cuma gecesi görmeden gözyaşlarımı.... |
Bir fırtınada yok olmamalıydı umutlarımız.
Ve hiç bir depremde yıkılmamalıydı sevdamız..
Öyle seviyordum ki...
Öyle tapıyordum ki...
Ölüm bile ayırmamalıydı beni senden...
Ölsen bile bırakmamalıydın kopmamalıydın ellerimden...
Şimdi ne haldeyim bilmek istermiydin...
Uzaklardan halimi görmek ve haykırmak sessiz sedasız...
Gözyaşlarıma ortak,başını koyduğun omuz olmamı..
Ve seni sevmemi ebedi...
Şimdi bir bahar melteminde yok olan sevdamızı seyrediyorum..
Ufak bir sarsıntıda yıkılan sevdamızı..
Ve saçlarımı seyrediyorum aynada..
Hiç bu kadar solgun olmamışlardı...
Hiç bu kadar kırılgan,sönük...ki ellerini özlüyor biliyormusun...
Ve ellerim hiç bu kadar ellerine hasret kalmamıştı uzun zamandır....
Ki hayallerim yıkıldı iskambil kağıtlarından yapılan kuleler gibi...
Ve ben yaşayamıyorum sen gittin gideli..
..
..
.
Ne güzel bir ses ne bir tebessüm bıraktın giderken...
Ve şunu unutma bir can bir canan yok oldu sen giderken..
Arkana baktığında ısınan yüreğimi kahpeliğinle vurmayacaktın...
Ya arkanı döndüğünde koşup tutacaktın ellerimden..
Yada gidecektin sadece...
Yine yağmurlu bir cuma gecesi görmeden gözyaşlarımı....
ayrılığın acısı yüreği o kadar yakmışki,mısralar feryat ediyor sanki.
sevdasıyla,sitemiyle,özlemiyle bir ömür sığmış mısralara.hüzünlü ama çok güzel bir anlatım.
yüreğinize sağlık...selamlar..